ทำไมฉันถึงได้เริ่มเขียนมันอีกครั้ง?
..
...
....
นั่นสิ..ทำไม? อย่างที่บอก หลายๆอย่างมันน่าจดจำ แต่ฉันเป็นคนลืมง่าย แต่ถ้าจะให้ฉันเขียนมันทุกวันก็คงไม่ไหว มันน่าเบื่อนี่น่า
แล้ว ทำไงล่ะ? ต้องตั้งเป้าหมายการเขียนไดอารี่ ไม่ใช่เขียนทุกอย่างในทุกวัน แต่เจาะจงเขียนเรื่องใดเรื่องหนึ่งก็พอ แล้วเรื่องอะไรล่ะ?
(_-_)....(-_-)....(-_o;) คิด............ "การผจญภัยของชีวิต" ดีมั้ย? หัวข้อนี้มันเหมือนจะลำบากนะเี่นี่ย 5 5 5 ไม่เอาดีกว่า งั้นเป็น.... "เรื่องหนึ่งของการผจญภัยของฉัน" ดีมั้ย? เอาอันนี้แหละ
"เรื่องหนึ่งของการผจญภัยของฉัน" หัวข้อนี้มันเริ่มต้นจาก ตัวฉันเอง
ฉัน เป็นคนขี้เหงามากๆคนหนึ่ง จริงๆนะ ทุกครั้งที่ไปเที่ยวที่ไหนก็ตาม ฉันไม่เคยอยู่คนเดียวนานเกิน 2 ชม.เลย ทุกครั้งที่อยู่คนเดียวมันเหงามาก และสิ่งที่ฉันทำเพื่อคลายเหงา ก็คือ ปิดกั้นตัวเองจากทุกสิ่ง ไม่ว่ารอบตัวฉันจะมีอะไรน่าสนใจมากแค่ไหน ฉันจะทำเพียงแค่มองแต่ไม่คิดอะไร ใจจดจ่ออยู่กับการรอคอยเพื่อนของฉันเท่านั้น
จนถึงตอนนี้ ฉันอายุ 31 ปีแล้ว แต่ยังรู้สึกว่าตัวเองเป็นเด็กเดินเตาะแตะอยู่ นั้นเพราะฉันไม่มีความมั่นใจ เวลาอยู่คนเดียว ไม่เคยไปไหนคนเดียว การมีเพื่อนไปไหนมาไหนด้วยกันย่อมเป็นเรื่องดี แต่มันไม่ใช่ทุกคนจะมีความสนใจเหมือนฉัน ที่ผ่านมาฉันจึงเลือกที่จะทำหรือไปแต่ที่ๆมีเพื่อนของฉันสนใจเหมือนกันเท่า นั้น แต่ก็มีอีกหลายเรื่องที่ฉันสนใจแต่ยังไมี่เคยเริ่มต้น นั้นเพราะไม่มีใครเป็นเพื่อนฉัน เพื่อทำสิ่งนั้น หรือไปที่นั้นด้วยกัน แต่ที่ผ่านมาฉันไม่เคยคิดว่ามันเป็นเรื่องใหญ่ ก็เลือกทำเฉพาะที่เพื่อนสนใจสิ นั่นแหละที่ฉันทำ อย่าเข้าใจผิดนะ ฉันไม่เคยฝืนทำในสิ่งที่ไม่ชอบ ถึงเพื่อนชอบ แต่ฉันไมี่ชอบ ฉันก็จะไม่ทำและไม่ไปเหมือนกัน และนี่แหละ ฉันถึงไม่ชอบบังคับใครให้ไปหรือทำในสิ่งที่เค้าไม่ชอบ สุดท้ายในตอนนี้ ฉันคิดว่าควรจะเริ่มต้นด้วยตัวคนเดียวได้แล้ว ...เริ่มจากอะไรดีล่ะ?
ไป เที่ยวคนเดียวบ้าง...ก็ดีนะ นั้นแหละที่ฉันคิด แต่เพราะฉันเป็นพวกหลงทิศหลงทางบ่อยๆ และไม่มีเซ้นส์ในเรื่องการจำทิศทางเลย กลัวที่จะไปไหนเพียงคนเดียว ไม่มีความมั่นใจ นั่นแหละฉัน..
มันจึง เป็นเรื่องยากอย่างหนึ่งในชีวิตที่ฉันจะทำมัน ฉันจึงเรียกมันว่า "การผจญภัยของฉัน" แน่นอน การไปเที่ยวคนเดียวนั้นเป็นเพียงเรื่องหนึ่งที่ฉันคิดว่าจะเริ่มทำมัน ยังมีอีกหลายเรื่องที่ฉันต้องการจะทำ แต่ฉันจะค่อยๆ เริ่มมัน เท่าที่ทำได้ และฉันจะไม่ฝืนทำมันแน่นอน เพราะถ้าฉันฝืน มันจะไม่สนุก ฉันไม่ชอบทำอะไรที่ฝืนและไม่สนุก ฉันจะเริ่มต้นทำทุกอย่างด้วยความสนุก และมันต้องดำเนินจนจบด้วยความสนุกเช่นกัน.
...
....
นั่นสิ..ทำไม? อย่างที่บอก หลายๆอย่างมันน่าจดจำ แต่ฉันเป็นคนลืมง่าย แต่ถ้าจะให้ฉันเขียนมันทุกวันก็คงไม่ไหว มันน่าเบื่อนี่น่า
แล้ว ทำไงล่ะ? ต้องตั้งเป้าหมายการเขียนไดอารี่ ไม่ใช่เขียนทุกอย่างในทุกวัน แต่เจาะจงเขียนเรื่องใดเรื่องหนึ่งก็พอ แล้วเรื่องอะไรล่ะ?
(_-_)....(-_-)....(-_o;) คิด............ "การผจญภัยของชีวิต" ดีมั้ย? หัวข้อนี้มันเหมือนจะลำบากนะเี่นี่ย 5 5 5 ไม่เอาดีกว่า งั้นเป็น.... "เรื่องหนึ่งของการผจญภัยของฉัน" ดีมั้ย? เอาอันนี้แหละ
"เรื่องหนึ่งของการผจญภัยของฉัน" หัวข้อนี้มันเริ่มต้นจาก ตัวฉันเอง
ฉัน เป็นคนขี้เหงามากๆคนหนึ่ง จริงๆนะ ทุกครั้งที่ไปเที่ยวที่ไหนก็ตาม ฉันไม่เคยอยู่คนเดียวนานเกิน 2 ชม.เลย ทุกครั้งที่อยู่คนเดียวมันเหงามาก และสิ่งที่ฉันทำเพื่อคลายเหงา ก็คือ ปิดกั้นตัวเองจากทุกสิ่ง ไม่ว่ารอบตัวฉันจะมีอะไรน่าสนใจมากแค่ไหน ฉันจะทำเพียงแค่มองแต่ไม่คิดอะไร ใจจดจ่ออยู่กับการรอคอยเพื่อนของฉันเท่านั้น
จนถึงตอนนี้ ฉันอายุ 31 ปีแล้ว แต่ยังรู้สึกว่าตัวเองเป็นเด็กเดินเตาะแตะอยู่ นั้นเพราะฉันไม่มีความมั่นใจ เวลาอยู่คนเดียว ไม่เคยไปไหนคนเดียว การมีเพื่อนไปไหนมาไหนด้วยกันย่อมเป็นเรื่องดี แต่มันไม่ใช่ทุกคนจะมีความสนใจเหมือนฉัน ที่ผ่านมาฉันจึงเลือกที่จะทำหรือไปแต่ที่ๆมีเพื่อนของฉันสนใจเหมือนกันเท่า นั้น แต่ก็มีอีกหลายเรื่องที่ฉันสนใจแต่ยังไมี่เคยเริ่มต้น นั้นเพราะไม่มีใครเป็นเพื่อนฉัน เพื่อทำสิ่งนั้น หรือไปที่นั้นด้วยกัน แต่ที่ผ่านมาฉันไม่เคยคิดว่ามันเป็นเรื่องใหญ่ ก็เลือกทำเฉพาะที่เพื่อนสนใจสิ นั่นแหละที่ฉันทำ อย่าเข้าใจผิดนะ ฉันไม่เคยฝืนทำในสิ่งที่ไม่ชอบ ถึงเพื่อนชอบ แต่ฉันไมี่ชอบ ฉันก็จะไม่ทำและไม่ไปเหมือนกัน และนี่แหละ ฉันถึงไม่ชอบบังคับใครให้ไปหรือทำในสิ่งที่เค้าไม่ชอบ สุดท้ายในตอนนี้ ฉันคิดว่าควรจะเริ่มต้นด้วยตัวคนเดียวได้แล้ว ...เริ่มจากอะไรดีล่ะ?
ไป เที่ยวคนเดียวบ้าง...ก็ดีนะ นั้นแหละที่ฉันคิด แต่เพราะฉันเป็นพวกหลงทิศหลงทางบ่อยๆ และไม่มีเซ้นส์ในเรื่องการจำทิศทางเลย กลัวที่จะไปไหนเพียงคนเดียว ไม่มีความมั่นใจ นั่นแหละฉัน..
มันจึง เป็นเรื่องยากอย่างหนึ่งในชีวิตที่ฉันจะทำมัน ฉันจึงเรียกมันว่า "การผจญภัยของฉัน" แน่นอน การไปเที่ยวคนเดียวนั้นเป็นเพียงเรื่องหนึ่งที่ฉันคิดว่าจะเริ่มทำมัน ยังมีอีกหลายเรื่องที่ฉันต้องการจะทำ แต่ฉันจะค่อยๆ เริ่มมัน เท่าที่ทำได้ และฉันจะไม่ฝืนทำมันแน่นอน เพราะถ้าฉันฝืน มันจะไม่สนุก ฉันไม่ชอบทำอะไรที่ฝืนและไม่สนุก ฉันจะเริ่มต้นทำทุกอย่างด้วยความสนุก และมันต้องดำเนินจนจบด้วยความสนุกเช่นกัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น